Insulina glulizynowa

Insulina glulizynowa (ATC: A10 AB) – szybko i krótko działający analog insuliny ludzkiej, który jest produkowany metodą rekombinacji DNA z wykorzystaniem bakterii Escherichia coli (E. coli). W diabetologii jest stosowany w postaci wstrzyknięć, jako lek hipoglikemizujący w leczeniu cukrzycy u dorosłych i dzieci powyżej 6 roku życia^[1].

Insulina glulizynowa powstała w wyniku modyfikacji natywnej cząsteczki insuliny ludzkiej, poprzez zmianę aminokwasu asparaginy na lizynę w pozycji B3 oraz lizyny na kwas glutaminowy w pozycji B29 (B oznacza polipeptydowy łańcuch B w cząsteczce insuliny ludzkiej)^[1][2].

Farmakodynamika

Początek działania następuje w ciągu 10-20 minut od podania, a szczyt działania lek osiąga około 30–40 minut od podania. Czas działania wynosi około 2 godziny, po 4-6 godzinach całkowicie znika z organizmu. Siła działania po podaniu dożylnym jest równe zwykłej insulinie ludzkiej^[1][3].

Sposób stosowania

Insulinę glulizynową podaje się dożylnie lub najczęściej podskórnie – w ramię, udo lub powłoki brzuszne. Początek działania jest najszybszy przy podaniu w powłoki brzucha^[1]. Ze względu na czas działania jest często stosowana w intensywnej insulinoterapii. Podawana jest bezpośrednio przed posiłkiem (nie dłużej niż 15 minut), w trakcie lub bezpośrednio po nim (nie dłużej niż 20 minut)^[1][2].

Preparaty handlowe

• Apidra (Sanofi-Aventis)
• Apidra SoloStar (Sanofi-Aventis)^[4]

Zobacz też

• Insulina aspart
• Insulina lispro
• Insulina glargine
• Insulina detemir

Przypisy