Biguanidy
Biguanidy – grupa leków będących pochodnymi biguanidu, stosowanych m.in. w leczeniu cukrzycy typu 2 i malarii. Obecnie zastosowanie w leczeniu cukrzycy znajduje jedynie metformina, gdyż fenformina i buformina z uwagi na istotne efekty uboczne są stosowane sporadycznie. Mechanizm ich działania polega na zmniejszeniu syntezy ATP w wielu komórkach, co skutkuje hamowaniem glukoneogenezy w komórkach wątrobowych, wzrostem obwodowej beztlenowej glikolizy oraz zahamowaniem lipogenezy i wzrostem lipolizy. W efekcie obniża się stężenie glukozy i lipidów we krwi, co sprzyja obniżeniu masy ciała[1]. Normalizujące działanie na stężenie glikemii (i ew. zespół metaboliczny) – bez wpływu stricte trzustkowego – sprawia, że inne leki (np. pochodne sulfonylomocznika, leki inkretynowe) pozostają w rezerwie, na wypadek wtórnej nieskuteczności pochodnych biguanidu. Wydłuża to wygodną dla pacjenta formę doustnego leczenia cukrzycy.
Biguanidy należą do grupy leków przeciwhiperglikemicznych – nie obniżają glikemii poniżej wartości prawidłowych. Wskazania obejmują:
- Monoterapia
- Cukrzyca typu 2 o niewielkim zapotrzebowaniu na insulinę
- Cukrzyca typu 2 z istniejącą insulinoopornością
- Cukrzyca typu 2 u pacjenta z wyraźną nadwagą
- W skojarzeniu z innymi lekami:
- W razie nieskuteczności niektórych leków (pochodne sulfonylomocznika, leki inkretynowe) – celem przedłużenia leczenia doustnego lekami przeciwcukrzycowymi
- Wybrane przypadki niestabilnej cukrzycy typu 1[2].
- Przykładowe biguanidy
-
-
buformina -
fenformina -
prokwanil
(lek przeciwmalaryczny)
Przypisy
- ↑ Medycyna Metaboliczna.pl Postępy farmakoterapii cukrzycy typu 2 – wpływ na rekomendacje i algorytmy
- ↑ Artur Czyżyk Cukrzyca. W: Endokrynologia Kliniczna pod red. Walentego Hartwiga, Tom II
Bibliografia
 | Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Uwagi: przytoczony ISBN odnosi się do innego wydania (tłumaczenia) książki. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
- Klaus Griephan: Leksykon zdrowia. München: Econ Ullstein List GmbH, 1998. ISBN 978-83-89076-65-6.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Kontrola autorytatywna (strukturalna klasa indywiduów chemicznych):
