Zbigniew Napierała

Zbigniew Jan Napierała

Zbigniew Napierała
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1945 Wronki
Zawód, zajęcie	dziennikarz, dyrektor programowy, menedżer, prezes wydawnictwa
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Zbigniew Napierała (ur. 12 lipca 1945 we Wronkach) – polski animator kultury, producent, menedżer, dziennikarz telewizyjny i radiowy, dyrektor programowy TVP2, współtwórca Edipresse Polska, przewodniczący Rady Orfeo Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego.

Wykształcenie i działalność kulturalna podczas studiów

Absolwent prawa międzynarodowego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (dyplom w 1968 roku).

W czasie studiów założył Chór Akademicki UAM pod dyrekcją prof. Stanisława Kulczyńskiego^[1]. Był dyrektorem klubów studenckich, organizatorem Juvenaliów^[2], animatorem kultury studenckiej, w tym Teatru Ósmego Dnia i koncertów jazzowych. Był też Przewodniczącym Komisji Kultury na UAM.

Kariera zawodowa

W 1969 roku, w wieku 24 lat został powołany na stanowisko Dyrektora Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych w Poznaniu (Estrada Poznańska). Instytucja kreowała kariery m.in.: Urszuli Sipińskiej, Krystyny Prońko, Grażyny Łobaszewskiej i Hanny Banaszak^[3], a także Cygańskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Roma” oraz Zespołu Zbigniewa Górnego^[4]. Pomógł Conradowi Drzewieckiemu w założeniu Polskiego Teatru Tańca^[5].

Za jego czasów Estrada Poznańska zyskała miano najlepszej w kraju^[6]. Z Estradą współpracowali także Violetta Villas, Mieczysław Fogg, Trubadurzy, Alibabki, Tadeusz Woźniak, Zdzisława Sośnicka i Beata Kozidrak. Z inicjatywy Napierały powstał też niezwykle popularny Kabaret Tey^[7], w skład którego wchodzili m.in.: Zenon Laskowik, Krzysztof Jaślar, Aleksander Gołębiowski, Bohdan Smoleń i Rudi Schuberth.

W roku 1972 pełnił także funkcję sekretarza Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. W 1974 roku otrzymał Medal Młodej Sztuki w kategorii animator kultury^[8]. W 1974 roku został dyrektorem generalnym i redaktorem naczelnym regionalnego ośrodka TVP w Poznaniu i rozpoczął karierę w branży mediowej. Napierała zatrudnił w poznańskiej telewizji Bogusława Kaczyńskiego i rozwinął jego karierę wspaniałego popularyzatora opery w programach „Operowe qui pro quo” i „Przeboje Bogusława Kaczyńskiego”, festiwalach w Krynicy i Łańcucie^[9]. Współpracował z twórcami Kabaretu Tey, tworząc niezwykle popularne programy telewizyjne. Widowiska teatralne tworzyli m.in.: Izabela Cywińska, Maciej Wojtyszko czy Ryszard Bugajski. Z Ośrodkiem współpracował Conrad Drzewiecki^[10].

Powołał Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia i TV, którą stworzyła Agnieszka Duczmal^[11] oraz Poznańską Orkiestrę Rozrywkową Polskiego Radia I Telewizji (Big band) Zbigniewa Górnego. Stworzył w Sopocie popularny Festiwal Interwizji,zapraszając gwiazdy światowej estrady m.in.: Demisa Russosa, Boney M, czy Procol Harum.

W 1975 roku został laureatem nagrody Miasta Poznania w dziedzinie upowszechniania kultury^[12].

W stanie wojennym odmówił weryfikacji dziennikarzy i żaden dziennikarz nie został zwolniony^[13].

W roku 1986 przeprowadził się do Warszawy, gdzie został dyrektorem generalnym i redaktorem naczelnym ogólnopolskiego kanału TVP2. Kanał specjalizował w dużej mierze w popularyzacji kultury. Zatrudnił m.in.: Grażynę Torbicką i Tomasza Raczka^[14], dalej blisko współpracował z Bogusławem Kaczyńskim.

W latach 1988–1991^[15] był korespondentem TVP w Londynie. Zrealizował tam filmy dokumentalne o Edwardzie Raczyńskim, generale Klemensie Rudnickim, córkach Józefa Piłsudskiego, Jadwidze i Wandzie. Współpracował z BBC.

Po powrocie do Polski sprawował funkcję wiceprezesa ds. mediów w grupie ITI.Od 1993 roku tworzył wydawnictwo magazynów dla kobiet przekształcone w Edipresse Polska, wydające m.in.: „Przyjaciółkę”, „Panią Domu”, „Urodę”, „Party”, „Dom i Wnętrze”, „Przekrój”, „Mamo, To Ja”. Stworzył koncepcję niezwykle popularnego dwutygodnika „Viva”. Prezesem tego wydawnictwa był przez ponad 20 lat^[16][17]. W maju 2007 roku został mianowany na dyrektora zarządzającego szwajcarskiego koncernu mediowego Edipresse na Europę Wschodnią. Od stycznia 2016 roku był przewodniczącym rady nadzorczej spółki^[18].

Obecnie jest przewodniczącym rady Orfeo Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Edipresse i Marquard wymieniają się tytułami, „Gazeta Wyborcza”, 2009
• Człowiek Orkiestra, Tomasz Gawiński, „Angora” 2016.
• Zmiany w Zarządzie Edipresse Polska, www.portalmedialny.pl, 2015
• Zbigniew Napierała odszedł z rady nadzorczej Edipresse Polska, www.press.pl, 2020
• Koncert operowy ku czci Bogusława Kaczyńskiego, E-teatr.pl, 2022.
• Monika Stachurska-Olejnik, Telewizje poznańskie jako czynnik kształtowania tożsamości lokalnej i regionalnej w Wielkopolsce w latach 1957–2000, rozprawa doktorska, Poznań 2019

Linki zewnętrzne

• Głos Wielkopolski: Bogusław Kaczyński był postacią renesansową, jakich dziś niewiele: rozmowa ze Zbigniewem Napierałą, Marek Zaradniak, 28 stycznia 2016;
• Gazeta Wyborcza: Przekrój” zmienia właściciela, Wojciech Pelowski, Vadim Makarenko, 27 sierpnia 2009.
• Zbigniew Napierała opowiada o początkach kariery i 65- leciu Estrady Poznańskiej;