Zakon Najświętszej Maryi Panny z Betlejem

Ten artykuł od 2013-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zakon Najświętszej Maryi Panny z Betlejem – został założony przez papieża Piusa II w 1459 roku. Reguła jego była wzorowana na regule joannitów. Zakon składał się z braci-rycerzy i duchownych, wybierających w wolnych wyborach swojego wielkiego mistrza. Zakonnicy nosili białe stroje zakonne z błękitnym krzyżem maltańskim.

Głównym zadaniem nowego zakonu była obrona niedawno odbitej z rąk muzułmańskich wyspy Lemnos. W tym celu zakon został uposażony dobrami kilku innych zakonów, w tym bożogrobców i lazarytów. Wkrótce jednak wyspa została ponownie zajęta przez Turków i zakon przestał istnieć (zniesiony w roku 1484 przez papieża Innocentego VIII), a jego dobra powróciły do pierwotnych właścicieli.