Tymon z Fliuntu

Tymon z Fliuntu, gr. Τίμων ὁ Φλιάσιος (ok. 328 p.n.e.–238 p.n.e.^[1]) – grecki filozof, przedstawiciel szkoły sceptyków, uczeń Pyrrona^[1][2][3].

W młodości był tancerzem, później uczył się w Megarze u Stilpona i w Elidzie u Pyrrona^[4]. Przez pewien czas prowadził szkołę filozoficzną w Chalcedonie, by po zgromadzeniu majątku przenieść się do Aten, gdzie mieszkał do śmierci^[4]. Był autorem poezji, dramatów satyrowych i tragedii^[4]. Jego najbardziej znanym dziełem był pisany heksametrem poemat Silloi (Σίλλοι) w trzech księgach^[4], w którym wyszydzał spory szkół filozoficznych, oprócz Pirrona, którego wprowadził jako autorytatywnego sędziego w sporze eleaty Ksenofanesa, materialisty Demokryta i sofisty Protagorasa^[3]. Napisał też utwór Pyton, w formie dialogu między sobą samym a Pyrronem w trakcie podróży do Delf^[4]. Z pism Tymona zachowały się tylko fragmenty^[1].

Jako filozof złagodził skrajny sceptycyzm Pyrrona, przeciwstawiając całkowitej obojętności wobec świata umiarkowaną wrażliwość^[1].

Po śmierci Tymona i przerwaniu działalności przez jego uczniów, rozwój szkoły sceptycyzmu urywa się, przynajmniej jeśli chodzi o historyczne świadectwa, na całe dwa stulecia^[3].

Przypisy

Bibliografia

• W.F. Asmus: Sceptycyzm. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 79–80. (pol.).
• Tymon. W: Historia filozofii. Pod redakcją G. F. Aleksandrowa, B. E. Bychowskiego, M.B. Mitina, Pawła Judina. Tłum. z rosyjskiego Aleksander Neyman, Roman Korab-Żebryk, Bogdan Kupis. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961, s. 349. (pol.).