Tetracja

lim n x n {\displaystyle \lim _{n\to \infty }x^{\frac {n}{}}} Nieskończona wieża wykładnicza dla podstawy ( e 1 ) e x e e 1 ) {\displaystyle (e^{-1})^{e}\leqslant x\leqslant e^{e^{-1}})}

Tetracja (znana też jako iterowane potęgowanie, superpotęgowanie, wieża wykładnicza lub hiper-4) – działanie dwuargumentowe będące wielokrotnym potęgowaniem elementu przez siebie.

Słowo tetracja wymyślił angielski matematyk Reuben Louis Goodstein łącząc tetra- (cztery) i iteracja. W praktyce tetracja jest używana do zapisu bardzo dużych liczb. Poniżej przedstawione są pierwsze cztery hiperoperatory:

  1. dodawanie
    a + n = a + 1 + 1 + + 1 n {\displaystyle a+n=a+\underbrace {1+1+\ldots +1} _{n}}
    a {\displaystyle a} powiększone o 1 {\displaystyle 1} n {\displaystyle n} razy.
  2. mnożenie
    a n = a + a + + a n {\displaystyle a\cdot n=\underbrace {a+a+\ldots +a} _{n}}
    a {\displaystyle a} dodane do siebie n {\displaystyle n} razy.
  3. potęgowanie
    a n = a a a n {\displaystyle a^{n}=\underbrace {a\cdot a\cdot \ldots \cdot a} _{n}}
    a {\displaystyle a} pomnożone przez siebie n {\displaystyle n} razy.
  4. tetracja
    n a = a a a n {\displaystyle ^{n}a=\underbrace {a^{a^{\cdot ^{\cdot ^{a}}}}} _{n}}
    a {\displaystyle a} potęgowane przez siebie n {\displaystyle n} razy.

gdzie każda operacja jest zdefiniowana przez iterowanie poprzedniej.

W odróżnieniu od pierwszych trzech działań dla tetracji nie ma uogólnienia wartości n {\displaystyle n} na liczby wymierne (a tym bardziej na rzeczywiste).

Definicja

Dla dowolnej dodatniej liczby rzeczywistej a > 0 {\displaystyle a>0} i nieujemnej liczby całkowitej n 0 {\displaystyle n\geqslant 0} definiujemy n a {\displaystyle ^{n}a} jako:

n a = { 1  jeśli  n = 0 a ( n 1 a )  jeśli  n > 0 {\displaystyle {^{n}a}={\begin{cases}1&{\mbox{ jeśli }}n=0\\a^{(^{n-1}a)}&{\mbox{ jeśli }}n>0\end{cases}}}

Iterowane potęgowanie

Jak widać z definicji, kiedy wyliczamy tetrację wyrażoną jako „wieża potęgowania”, potęgowanie rozpoczyna się w najgłębszym poziomie (w zapisie na najwyższym poziomie). Innymi słowy:

4 2 = 2 2 2 2 = 2 ( 2 ( 2 2 ) ) = 2 ( 2 4 ) = 2 16 = 65 536. {\displaystyle ^{4}2=2^{2^{2^{2}}}=2^{\left(2^{\left(2^{2}\right)}\right)}=2^{\left(2^{4}\right)}=2^{16}=65\,536.}

Należy pamiętać, że potęgowanie nie jest łączne, czyli obliczanie wyrażenia w odwrotnej kolejności prowadzi do innego wyniku:

2 2 2 2 ( ( 2 2 ) 2 ) 2 = 2 2 2 2 = 256. {\displaystyle 2^{2^{2^{2}}}\neq \left({\left(2^{2}\right)}^{2}\right)^{2}=2^{2\cdot 2\cdot 2}=256.}

Z tego powodu wyrażenia te muszą być obliczane z góry do dołu (lub od prawej do lewej).

Przykłady

W poniższej tabeli większość wartości jest zbyt duża, by je zapisać w notacji naukowej, zastosowano więc iterowany zapis wykładniczy, aby je wyrazić w podstawie 10. Wartości zawierające przecinek dziesiętny są przybliżone.

x {\displaystyle x} 2 x {\displaystyle ^{2}x} 3 x {\displaystyle ^{3}x} 4 x {\displaystyle ^{4}x}
1 1 1 1
2 4 16 65 536
3 27 7 625 597 484 987 exp 10 3 ( 1,099 02 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(1{,}09902)}
4 256 exp 10 2 ( 2,187 88 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(2{,}18788)} exp 10 3 ( 2,187 26 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(2{,}18726)}
5 3125 exp 10 2 ( 3,339 31 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(3{,}33931)} exp 10 3 ( 3,339 28 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(3{,}33928)}
6 46 656 exp 10 2 ( 4,559 97 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(4{,}55997)} exp 10 3 ( 4,559 97 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(4{,}55997)}
7 823 543 exp 10 2 ( 5,842 59 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(5{,}84259)} exp 10 3 ( 5,842 59 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(5{,}84259)}
8 16 777 216 exp 10 2 ( 7,180 45 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(7{,}18045)} exp 10 3 ( 7,180 45 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(7{,}18045)}
9 387 420 489 exp 10 2 ( 8,567 84 ) {\displaystyle \exp _{10}^{2}(8{,}56784)} exp 10 3 ( 8,567 84 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(8{,}56784)}
10 10 000 000 000 exp 10 3 ( 1 ) {\displaystyle \exp _{10}^{3}(1)} exp 10 4 ( 1 ) {\displaystyle \exp _{10}^{4}(1)}

Terminologia

Istnieje wiele określeń dla tetracji, z których każdy ma swoje logiczne uzasadnienie, lecz nie stały się powszechne z różnych powodów. Poniżej jest zestawienie każdego terminu z uzasadnieniem za i przeciw.

  • Termin tetracja, wprowadzony przez Goodsteina w 1947 roku w publikacji Transfinite Ordinals in Recursive Number Theory[1] (uogólniające rekursywne reprezentacje podstawowe użyte w twierdzeniu Goodsteina do zastowania w wyższych operacjach), zdobył dominującą pozycję. Także termin ten spopularyzował Rudy Rucker w pracy Infinity and the Mind(inne języki).
  • Termin superpotęgowanie został opublikowany przez Bromera w Superexponentiation w 1987[2]. Terminu tego używał wcześniej Ed Nelson w swojej książce Predicative Arithmetic, Princeton University Press, 1986.
  • Termin hiperpotęgowanie[3] jest naturalnym złożeniem hiper i potęgowanie, który trafnie opisuje tetrację. Problem tkwi w znaczeniu hiper w odniesieniu do hierachii hiper operatorów. Rozważając hiper operatory, termin hiper odnosi się do wszystkich pozycji, a termin super odnosi się do pozycji 4 lub tetracji. Wobec tych rozważań hiperpotęgowanie jest mylące, gdyż odnosi się tylko do tetracji.
  • Termin wieża wykładnicza[4] jest używany sporadycznie, w postaci „wieża wykładnicza rzędu n {\displaystyle n} ” dla a a a n . {\displaystyle \underbrace {a^{a^{\cdot ^{\cdot ^{a}}}}} _{n}.}

Tetracja jest często mylona z blisko powiązanymi funkcjami i wyrażeniami. To dlatego, że wiele terminów przez nie używane, może być zastosowane w tetracji. Oto kilka powiązanych terminów:

Forma Terminologia
a a a a {\displaystyle a^{a^{\cdot ^{\cdot ^{a^{a}}}}}} Tetracja
a a a x {\displaystyle a^{a^{\cdot ^{\cdot ^{a^{x}}}}}} Iterowana funkcja wykładnicza
a 1 a 2 a n {\displaystyle a_{1}^{a_{2}^{\cdot ^{\cdot ^{a_{n}}}}}} Zagnieżdżone potęgowanie (także wieże)
a 1 a 2 a 3 {\displaystyle a_{1}^{a_{2}^{a_{3}^{\cdot ^{\cdot ^{\cdot }}}}}} Nieskończone potęgowanie (także wieże)

W pierwszym wyrażeniu a {\displaystyle a} jest podstawą, a ilość pojawiania się a {\displaystyle a} jest wysokością. W trzecim wyrażeniu, n {\displaystyle n} jest wysokością, lecz każda podstawa jest inna.

Należy zachować ostrożność przy powoływaniu się na iterowane potęgowanie, jako że taka forma zapisu wyrażeń nie jest jednoznaczna.

Notacja

Sposoby zapisu tetracji (niektóre z nich pozwalają nawet na wyższy poziom iteracji) obejmują:

Nazwa Forma Opis
Zapis standardowy n a {\displaystyle {}^{n}a} Używany przez Maurera [1901] i Goodsteina [1947]; Zapis spopularyzował Rudy Rucker w książce Infinity and the Mind(inne języki).
Notacja strzałkowa Knutha a ↑↑ n {\displaystyle a{\uparrow \uparrow }n} Pozwala na rozszerzenie przez dodanie większej ilości strzałek lub, jeszcze silniej, indeksowanych strzałek.
Zapis łańcuchowy strzałek Conwaya a n 2 {\displaystyle a\to n\to 2} Pozwala na rozszerzenie przez zwiększenie liczby 2 (odpowiednik rozszerzenia powyżej), lecz także jeszcze silniej, przez wydłużenie łańcucha strzałek.
Funkcja Ackermanna n 2 = A ( 4 , n 3 ) + 3 {\displaystyle {}^{n}2=\operatorname {A} (4,n-3)+3} Pozwala w szczególnym przypadku a = 2 {\displaystyle a=2} na zapis z punktu widzenia funkcji Ackermanna.
Iterowany zapis wykładniczy n a = exp a n ( 1 ) {\displaystyle {}^{n}a=\exp _{a}^{n}(1)} Pozwala na łatwe rozszerzenie do iterowanych potęg dla wartości początkowych innych niż 1.
Zapis Hooshmand[5] uxp a n , a n {\displaystyle \operatorname {uxp} _{a}n,\,a^{\frac {n}{}}}
Zapis hiper operator a ( 4 ) n , hyper 4 ( a , n ) {\displaystyle a^{(4)}n,\,\operatorname {hyper} _{4}(a,n)} Pozwala na rozszerzenie przez zwiększenie liczby 4; co daje rodziny hiper operacji.
Zapis ASCII a^^n Ponieważ strzałka jest używana identycznie jak daszek (^), operator tetracji może zostać zapisany jako (^^).

Jeden z zapisów powyżej używa iterowanego zapisu wykładniczego, który w ogólności jest zdefiniowana następująco:

exp a n ( x ) = a a a x {\displaystyle \exp _{a}^{n}(x)=a^{a^{\cdot ^{\cdot ^{a^{x}}}}}} gdzie „ a {\displaystyle a} ” występuje n razy.

Nie ma wielu zapisów dla iterowanego potęgowania, ale oto kilka z nich:

Nazwa Forma Opis
Standardowy exp a n ( x ) {\displaystyle \exp _{a}^{n}(x)} Euler stworzył zapis exp a ( x ) = a x , {\displaystyle \exp _{a}(x)=a^{x},} a iteracyjny zapis f n ( x ) {\displaystyle f^{n}(x)} istnieje równie długo.
Zapis strzałkowy Knutha ( a ) n ( x ) {\displaystyle (a{\uparrow })^{n}(x)} Pozwala na superpotęgowanie i funkcje superwykładnicze przez zwiększanie liczby strzałek.
Zapis Ioannis Galidakisa n ( a , x ) {\displaystyle {}^{n}(a,x)} Pozwala na duże wyrażenia w podstawie[6].
ASCII (pomocnicze) a^^n@x W oparciu o pogląd, że powtórzony wykładnik jest pomocniczą tetracją.
ASCII (standard) exp_a^n(x) Na podstawie standardowego zapisu.

Zobacz też

Przypisy

  1. R.L. Goodstein. Transfinite ordinals in recursive number theory. „Journal of Symbolic Logic”. 12 (4), s. 123–129, 1947. DOI: 10.2307/2266486. 
  2. N.N. Bromer N.N., Superexponentiation, „Mathematics Magazine”, 60 (3), 1987, s. 169–174, JSTOR: 2689566 .
  3. J.F. MacDonnell. Somecritical points of the hyperpower function x x {\displaystyle x^{x^{\dots }}} . „International Journal of Mathematical Education”. 20 (2), s. 297–305, 1989. MR994348. 
  4. Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Power Tower, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.).
  5. M.H. Hooshmand. Ultra power and ultra exponential functions. „Integral Transforms and Special Functions”. 17 (8), s. 549–558, 2006. DOI: 10.1080/10652460500422247. 
  6. Ioannis Galidakis: On Extending hyper4 and Knuth’s Up-arrow Notation to the Reals. [dostęp 2012-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-08)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Tetracja
  • Andrew Robbins’ site on tetration
  • Daniel Geisler’s site on tetration
  • Tetration Forum
  • tetration at citizendium
  • Gottfried Helms’ site on tetration
  • Why you didn't learn tetration in school w serwisie YouTube
  • p
  • d
  • e
algebraiczne
wymierne
potęgowe o wykładniku
wymiernym
inne
przestępne
definiowane
potęgowaniem
inne
krzywe tworzące
wykresy
funkcji algebraicznych
funkcji przestępnych
powiązane tematy