Stefan Kisieliński (ur. 13 grudnia 1901 w Morawskiej Ostrawie, zm. 9 marca 1951 w Warszawie) – polski piłkarz, bramkarz, także trener i działacz piłkarski oraz nauczyciel i dziennikarz.
W pierwszej lidze grał w barwach Polonii Warszawa[1]. W reprezentacji Polski debiutował w rozegranym 20 sierpnia 1926 spotkaniu z Węgrami, które Polska przegrała 1:4. Ostatni raz zagrał latem 1928. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 6 oficjalnych spotkań[2].
Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował jako nauczyciel i dziennikarz. W latach 30. był nauczycielem w gimnazjum państwowym w Katowicach. W czasie II wojny światowej był więźniem oflagu. Po jej zakończeniu został działaczem sportowym. W latach 1949–1950 był członkiem kapitanatu selekcjonerskiego w kilkunastu spotkaniach polskiej reprezentacji. Oficjalnie popełnił samobójstwo w Warszawie, zimą 1951.
Jego brat Walerian także był reprezentantem kraju, a później szkoleniowcem.
↑M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej i społecznej”.
Bibliografia
Andrzej GowarzewskiBiało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski, część II, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (14. część cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji), s. 163.
Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.