Konstytucja Republiki Indonezji : Rozdziały, Zasady ustrojowe państwa, Zmiana konstytucji, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstytucja Republiki Indonezji

Indonezja

Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Indonezji

Ustrój polityczny

Ustrój polityczny Indonezji

Konstytucja

Konstytucja Indonezji

Władza ustawodawcza

Władza wykonawcza

Prezydent
- Joko Widodo
Rząd
Rząd Joko Widodo

Władza sądownicza

Wymiar sprawiedliwości
Sąd Konstytucyjny
Sąd Najwyższy
Prokurator Generalny Indonezji

Kontrola państwowa

Kontrola państwowa
- Urząd Kontroli Republiki Indonezji

Finanse

Bank Indonezji

Samorząd terytorialny

Podział administracyjny Indonezji
Samorząd Terytorialny

Partie polityczne

Partie polityczne
- Partia Demokratyczna
- Golkar
- Indonezyjska Partia Demokratyczna - Walka

Wybory

Wybory parlamentarne: 2014
Wybory prezydenckie: 2014

Polityka zagraniczna

Polityka zagraniczna
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Indonezji
minister: Retno Marsudi

Wikiprojekt Polityka

Konstytucja Republiki Indonezji – najważniejszy akt prawny (ustawa zasadnicza) Republiki Indonezji, uchwalony 18 sierpnia 1945 roku. Składa się z preambuły, 37 artykułów, 3 postanowień tymczasowych oraz 2 postanowień dodatkowych. Jest jedną z najkrótszych, pod względem treści, obowiązujących konstytucji na świecie^[1].

Rozdziały

I. Forma państwa i suwerenność
II. Ludowe Zgromadzenie Doradcze
III. Władza wykonawcza
IV. Naczelna Rada Doradcza
V. Ministrowie
VI. Władze regionalne
VII. Ludowa Izba Reprezentantów
VIIA. Rada Reprezentantów Regionów
VIIB. Wybory powszechne
VIII. Finanse
VIIIA. Państwowa Izba Kontroli
IX. Władza sądownicza
IXA. Terytorium państwa
X. Obywatele i mieszkańcy
XA. Prawa człowieka
XI. Religia
XII. Obrona kraju i bezpieczeństwo
XIII. Edukacja i kultura
XIV. Gospodarka narodowa i dobra społeczne
XV. Flaga narodowa, język, godło i hymn
XVI. Zmiana konstytucji

Zasady ustrojowe państwa

Najważniejsze zasady ustrojowe ustawa zasadnicza Indonezji zostały zapisane w rozdziale I konstytucji. Rozdział ten zawiera tylko jeden artykuł podzielony na trzy ustępy podkreślające zasady naczelne:

zasada państwa jednolitego;
zasadę republikańskiej formy sprawowania władzy;
zasadę suwerenności ludu;
zasadę demokratycznego państwa.

Zmiana konstytucji

Indonezyjska konstytucja należy do tzw. konstytucji sztywnych, co wiąże się z przeprowadzeniem szczególnej procedury w przypadku zmian^[2]. Zmiana konstytucji następuje na mocy szczególnego aktu prawnego noszącego nazwę: Poprawka do Konstytucji Republiki Indonezji z 1945 r. (Perubahan Undang-Undang Negara Republik Indonesia Tahun 1945). Akt taki może być jedynie uchwalony przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze, składające się z obu izb indonezyjskiego parlamentu. Prawo inicjatywy przysługuje co najmniej 1/3 członków Ludowego Zgromadzenia Doradczego. Projekt taki musi być złożony na piśmie oraz jasno określać, które artykuły podlegają zmianie, wraz z uzasadnieniem. Poprawka jest przyjmowana przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze większością bezwzględną, przy obecności co najmniej 2/3 deputowanych. Konstytucja zawiera przy tym wyraźny zakaz zmiany przepisów dotyczących formy jednolitego państwa (art. 35 ust. 5).