Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie
A-1249 z dnia 30.08.1955 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od zachodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Nowogard

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1330

Data zakończenia budowy

1334

Data poświęcenia

1945 (jako katolicki)

Poprzednie wyznanie

luteranizm (do 1945)

Dane świątyni
Styl

gotyk

Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Ołtarz
• liczba ołtarzy


3

Liczba naw

3

Położenie na mapie Nowogardu
Mapa konturowa Nowogardu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie”
Położenie na mapie gminy Nowogard
Mapa konturowa gminy Nowogard, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie”
Ziemia53°40′19″N 15°07′03″E/53,671944 15,117500
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowogardzie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Nowogardzie, w powiecie goleniowskim, w województwie zachodniopomorskim. Należy do dekanatu Nowogard, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Mieści się przy ulicy Kościelnej.

Historia

Kościół wzniesiony został w XIV stuleciu[2]. W 1451 od strony północnej dobudowano kaplicę Ebersteinów[3] (ówczesnych właścicieli Nowogardu), a kilkadziesiąt lat później - wieżę po stronie zachodniej[3]. Kościół był niszczony przez pożary w 1559 i 1595[2], a podczas wojny trzydziestoletniej został splądrowany[2]. W XVII w. został odbudowany, a od strony południowej dobudowane zostały kaplice[3]. W latach 1832-33 dokonano regotyzacji świątyni[3]. Kolejne remonty nastąpiły w latach 1918 (wymiana zwieńczenia wieży) oraz 1928-31 (nowe sklepienia nad prezbiterium oraz nawami bocznymi)[3].

Po II wojnie światowej kościół został poświęcony 5 sierpnia 1945[4]. W latach siedemdziesiątych XX w. kościół wyremontowano, a we wnętrzu pojawiły się polichromie wykonane przez Joannę Spychalską[3]. W dniu 3 grudnia 2005, podczas pożaru, spłonęły fragmenty świątyni, wieża oraz część zabytkowego wyposażenia.

Opis budowli

Kościół wzniesiony jest z cegły gotyckiej jako trzynawowa i trzyprzęsłowa pseudobazylika z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i wieżą na planie prostokąta, zwieńczoną sygnaturką. Nawy posiadają sklepienia gwiaździste i krzyżowo-żebrowe oparte na dwóch parach ośmiobocznych filarów. Jest to świątynia gotycka, wielokrotnie remontowana, z całkowicie wymienioną więźbą dachową, sklepieniami, zakończeniem wieży i detalami architektonicznymi[5]

Wyposażenie

Z pierwotnego wyposażenia zachował się okazały, renesansowy[2] ołtarz z przełomu XVI i XVII w.[3][4] zawierający kilkanaście scen z życia Chrystusa (narodziny, chrzest, Ostatnia Wieczerza, Ukrzyżowanie)[6] Drugim obiektem wyposażenia o dużej wartości artystycznej jest ambona z XVIII w.[3][4] Według Janiny Kochanowskiej[2] ambona została wykonana w 1929 w stylu neobarokowym.

Główny portal budowli jest ozdobiony dwiema kamiennymi, romańskimi chrzcielnicami.

  • widok od wschodu
    widok od wschodu
  • widok od północy
    widok od północy
  • nawa główna
    nawa główna
  • nawa główna
    nawa główna
  • ołtarz główny
    ołtarz główny
  • ambona
    ambona

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2016-09-16] .
  2. ↑ a b c d e Janina Kochanowska: Perły Pomorza. Szczecin: Oficyna IN PLUS, 2011. ISBN 978-83-89402-81-3.
  3. ↑ a b c d e f g h Józef Pilch, Stanisław Kowalski: Leksykon zabytków architektury Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, Wydawnictwo "Arkady", Warszawa 2012, ISBN 978-83-213-4730-1.
  4. ↑ a b c Roman Kostynowicz: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. T. II. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne "Ottonianum", 2000. ISBN 83-7041-202-5. OCLC 77513490.
  5. ↑ Urząd Miejski w Nowogardzie. [dostęp 2023-03-05].
  6. ↑ Jerzy M. Kosacki: Ziemia Szczecińska, przewodnik turystyczny, część II, Szczecin i okolice, Wydawnictwo "SAT", Szczecin 1994, ISBN 83-86507-10-1.