Epidemia dżumy na Malcie (1623)
| Choroba | Dżuma |
|---|---|
| Wirus | Yersinia pestis |
| Lokalizacja | Malta |
| Pierwsze wystąpienie |
|
| Data wystąpienia |
|
| Potwierdzone przypadki |
|
| Ofiary śmiertelne | 40–45 |
Epidemia dżumy na Malcie w 1623 – niewielka epidemia dżumy (malt. pesta) na wyspie Malcie, będącej wówczas pod rządami zakonu św. Jana. Było to prawdopodobnie spowodowane zakażonymi materiałami z poprzedniej epidemii w latach 1592–1593. Udało się ją szybko powstrzymać po spowodowaniu 40–45 zgonów.
Tło
W momencie wybuchu epidemii Malta była rządzona przez Zakon św. Jana. Między 1592 a 1593 epidemia dżumy zabiła na wyspie około 3000 osób[1].
Wybuch
Pierwsze przypadki dżumy w tej epidemii wykryto w stolicy Valletcie[1] wśród członków rodziny Paulusa Emiliusa Ramadusa, strażnika portu[2]. Podejrzewa się, że ten ostatni z racji obowiązków służbowych zajmował się odpadami pochodzącymi z epidemii z lat 1592–1593, które mogły być zainfekowane, powodując wybuch epidemii w 1623[1]. Choroba rozprzestrzeniła się następnie na kilka innych gospodarstw domowych[2].
Środki ograniczające
W 1623 władze sanitarne zastosowały rygorystyczne środki, które skutecznie powstrzymały rozprzestrzenianie się choroby. Komisarze ds. sanitarnych izolowali zarażone osoby oraz tych, którzy mieli z nimi kontakt, na Bishop's Island w porcie Marsamxett. Domy zarażonych osób były strzeżone i wprowadzono ograniczenia w przemieszczaniu się między Vallettą a resztą wyspy. Zgromadzenia były zabronione, a inne środki ograniczające obejmowały zakaz noszenia peleryn, które, jak sądzono, ułatwiały kontakt między ludźmi[1].
Wpływ na społeczeństwo
Wybuch spowodował śmierć 40[1] lub 45[2] osób.
Zobacz także
Przypisy
- ↑ a b c d e Savona-Ventura 2015 ↓, s. 224.
- ↑ a b c Tully 1821 ↓, s. 30.
Bibliografia
- Charles Savona-Ventura: Knight Hospitaller Medicine in Malta (1530–1798). Wydanie autora, 2015. ISBN 978-1-326-48222-0. (ang.).
- James D. Tully: The History of Plague: As it Has Lately Appeared in the Islands of Malta, Gozo, Corfu, Cephalonia, Etc. Detailing Important Facts, Illustrative of the Specific Contagion of that Disease, with Particulars of the Means Adopted for Its Eradication. London: Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown, 1821. (ang.).
