Zwaluwstaartverbinding

Een zwaluwstaartverbinding (soms afgekort als zwaluwverbinding) is een houtverbinding die bestaat uit een constructie die een zwaluwstaartachtige vorm heeft.

In de houtsector

Het karakteristieke van deze verbinding is dat ze trekkrachten kan opnemen. Met een zaag en een beitel worden beide onderdelen van de zwaluwstaartverbinding in het hout gevormd, dit kan ook machinaal worden gedaan, met een freesmachine. Een zwaluwstaartvormig deel moet precies in een zwaluwstaartvormige ruimte passen. Het is een verbinding die iedere leerlingmeubelmaker stap voor stap en onder begeleiding van een leraar moet leren, omdat het een vrij complexe verbinding is die zowel ruimtelijk inzicht als complexe motorische vaardigheden vergt.

Er bestaat naast de gewone zwaluwstaartverbinding ook een verdekte zwaluwstaart. Zo mogelijk nog complexer, maar mooier, volgens de klassieke opvatting, die stelt dat de kopse kant van het hout onzichtbaar behoort te zijn in een zorgvuldig afgewerkt meubelstuk.

Hoewel het belang van deze verbinding door de huidige krachtige houtlijmen is verminderd, is het een zeer sterke verbinding die veel belasting kan hebben. Deze wordt daarom voornamelijk gebruikt voor verbindingen waar een grote trekkracht op voorkomt, zoals de verbinding van het ladefront aan de lade of als hoekverbinding bij gereedschapkisten.

In de metaalsector

Zoals de zwaluwstaartverbinding bestaat als houtverbinding, bestaat zwaluwstaartverbinding ook in de metaalsector.

Een zwaluwstaart bestaat uit 2 delen:

de zwaluwstaartslede
de zwaluwstaartgroef

Deze twee delen samen noemen we een zwaluwstaartgeleiding. Deze geleiding zorgt ervoor dat bijvoorbeeld een machineonderdeel slechts in één richting kan verschuiven. Er zijn ook zwaluwstaartverbindingen waarbij de zwaluwstaart taps loopt en de verbinding NIET kan bewegen en in elke richting krachten en momenten kan opnemen. (De verbinding wordt dan in een richting waarbij de zwaluwstaart in elkaar geschoven wordt geblokkeerd met een pen.)